Karabin Mauser Kar98K Replika Denix
Opis
Model 98k (oznaczenie k od słowa kurz-krótki) został skonstruowany po pierwszej wojnie światowej. Od 1935 roku produkowany seryjnie i wprowadzony na wyposażenie Reichswehry, a potem Wehrmachtu. Co ciekawe projekt bazował na polskiej odmianie wz.29 oraz czeskiego wz.24 i wykorzystywał najlepsze cechy poprzedników. Karabin ten był używany na wszystkich polach II WŚ, do końca 1945 roku wyprodukowano około 12 mln sztuk tego modelu. Modele 98k mające zamontowaną odpowiednią szynę stosowane były jako bardzo skuteczne karabinki snajperskie. Natomiast w 1942 roku skonstruowano granatnik, który przymocowany do lufy 98k miotał pociski i granaty o kalibrze 30mm.
Historia karabinu systemu Mauser:
Jako pierwszy w 1898 roku skonstruowano model G98, który okazał się potem standardową bronią wojsk niemieckich w pierwszej wojnie światowej. Miał on lufę długości 740mm i ważył nieco ponad 4kg. Pomimo wad (był zbyt dokładnie spasowany, co prowadziło do zacięć) był lubiany przez żołnierzy. Wraz z karabinem została wyprodukowana szeroka gama bagnetów np.: krótki bagnet(nóż) 1884/98 , wąski i długi wz. 98, długi, saperski (wyposażony w piłkę) wz.1898/02 czy też tak zwany „liść” (głownia rozszerzona ku końcowi) wz. 1898/05. Innowacyjny był także pokrowiec na G98, ponieważ posiadał klapkę umożliwiającą czyszczenie lufy bez zdejmowania futerału.
Na początku XX wieku w biurach Mauser’a opracowano nowy model karabinu charakteryzującego się lufą skróconą do 600mm, który przeznaczony był dla kawalerii oraz wszelkiego rodzaju służb. Rączka zamka uzyskała zagięcie co spowodowało łatwiejsze przeładowywanie i właśnie od tego czasu wszystkie późniejsze modele ze zgiętą rączka były nazywane „kawaleryjskimi”. Model ten również posiadał „kozłownik”. Od 1920 roku karabin oficjalnie został oznaczony jako Mauser 98a. Po I WŚ pojawia się konstrukcja oznaczona jako Mauser 98b, który różnił się niewiele od 98a i był na wyposażeniu kawalerii weimarskiej. Popularność Mauserów była tak wielka, że kilka krajów zakupiło licencje na produkcję tego typu karabinów. Była to między innymi Polska - produkcja modelu G98 od 1922 roku, a w 1929 powstaje się polska konstrukcja , podobna do 98a i zostaje oznaczona jako wz.29. Wytwarzaniem zajęła się Państwowa Fabryka Broni w Radomiu. Do wybuchu II WŚ wyprodukowano prawie 265 tys. sztuk tej broni. Jednocześnie w Warszawie przerabiano stare G98 na modłę wz.29. Po 1935 roku wrócono do produkcji modelu z długą lufą (był bardziej skuteczny na odległości ponad 1km) i oznaczono go jako 98a. Do karabinka przystosowano także bagnet wz.29.